Het gras is altijd groener bij de buren. Zo zijn wij in Nederland jaloers op de Duitsers vanwege de veel lagere prijzen voor nieuwe auto’s, lagere brandstofprijzen en op snelwegen zonder snelheidslimiet. In Duitsland zijn ze op hun beurt weer jaloers op ons vanwege onze kustlijn en alle Doutzen Kroes-achtige vrouwen. Jaloersheid is er altijd en overal. En toch hebben wij in Europa niet het recht om jaloers te zijn op de Japanners om de volgende auto: FD2
Het is 2007 als Honda voor het eerst in de geschiedenis twee verschillende Type-R’s van de Civic familie produceert. In Europa heeft de Civic Type-R FN2 de wegen onveilig gemaakt met 8000 tpm. 201 pk in een koetswerk met 2 portieren en een achterklep acht Honda voldoende voor Europa. Exact 1 pk meer dan de vorige generatie Civic Type-R EP3 en de Volkswagen Golf 5 GTI die tot 2008 leverbaar is geweest. Een prima concurrerende auto. Maar waarom zou je als Honda zijnde willen concurreren in plaats van domineren?
De Europese consument die pakweg €40.000 uitgeeft aan een Hothatch, verwacht naast rijplezier ook diverse luxueuze zaken als cruise control en elektrisch inklapbare spiegels. Allemaal zaken die een forens in de file of krappe parkeerplekken op werk of in de binnenstad wel handig vindt. De Europese Civic Type-R FN2 voldoet aan deze eisen. De K20Z4 is voor Europese begrippen redelijk extreem met toerentallen van 8000 toeren per minuut. Zonder gebruik te maken van turbo’s meer dan 100 pk per liter produceren is een prestatie die zich bevindt in Ferrari en Porsche territorium.
Met de Europese Civic Type-R FN2 heb je ten tijden van zijn introductie in 2007 een prima Hothatch die niet onder doet tussen de Franse en Duitse Hothatches. Ware het niet de Europeanen vanaf 2009 massaal turbo’s monteren om de volgende stap te zetten. Daar heeft Honda moeten ingrijpen.
Als wapen tegen de Europese turbostrijd heeft Honda sinds 2007 de vierdeursCivic Type-R FD2 rondrijden. Enkel geleverd in Japan. Oke, voor de mierenneukers onder ons. De FD2 is ook officieel in Singapore geleverd. 225 pk perst de 2 punt 0 grote K20A uit bij voor Europa te extreme toerentallen. De toerenbegrenzer grijpt pas rond de 8700/8800 toeren per minuut in. Hoeveel toeren de Japanse Type-R draait, heb ik nooit bewust en exact kunnen zien. Het geluid zwelt enorm aan, gevolgd door een acceleratie die een grijns op je gezicht tovert. Linkervoet klaarzetten om te gebruiken en met je linkerhand vlot en accuraat van versnelling te wisselen. Om vervolgens weer vol in de VTEC richting de 9000 toeren te beuken. Dit is puur autorijden en zoals autorijden hoort te zijn.
Het maximale vermogen komt pas vrij bij 8000 tpm. Dit betekent dat je hoog in de toeren moet zitten als je serieus wilt spelen. En serieus is het onderstel ook. Het chassis is 50% stijver dan zijn geestelijke voorganger, de Honda Integra Type-R DC5. Er is veel gebruik gemaakt van aluminium en in plaats van lassen hebben ze bij Honda veel gebruik gemaakt van lijm. Het resulteert in een auto die enorm stijf aanvoelt. Zelfs op de snelweg, op de A7 tussen Purmerend en Zaandam ten hoogte van afslag Zaanse Schans/Burger King, zou je zelfs als man zijnde een sportbh wensen.
Inmiddels heb ik ruim 4000 kilometer met de Honda Civic Type-R FD2 gereden. Bij het instappen vallen de kuipstoelen van Honda op. Het zijn geen Recaro’s meer en ook het Momo stuurtje is vervangen door een origineel Honda stuurtje. Geen knoppen op het stuur, want dat zijn afleidende zaken. Plus het feit dat er niks te bedienen valt bij de FD2. Geen cruisecontrol en geen radio die je kan bedienen met knoppen op het stuur. Dat eerste schittert door afwezigheid en in Japan bouwen ze toch altijd een andere radio in. Een Japanse vrouw begroet mij elke dag bij het starten van de motor. Een souvenir uit Japan die hun tolpoortkastje op de radio aansluiten. Alhoewel je van een radio eigenlijk niet mag spreken. De frequenties van de Japanse radio lopen maar tot 90.0 FM. Op Radio 1 na valt er dus geen Radio te beluisteren in de FD2.
Verwacht geen Bose geluidsinstallatie of ander verwennerij voor de oren. Het is geen Volkswagen Golf GTI waarbij de klanten zaken als geluidsinstallatie wel belangrijk vinden en ze het liefst de DSG automaat bestellen. Nee, bij Honda heb je alleen keus uit een handgeschakelde zesbak met korte slag en korte versnellingsbakverhoudingen. Het gaat om het autorijden en de beleving die de auto geeft. Daarom heeft Honda de Civic Type-R FD2 nooit naar Europa gebracht. De Europese consument verlangt heel andere dingen van een auto dan de Japanner doet. Wij hebben niet het recht om jaloers te zijn op de Japanners. Dit hebben wij aan onze buren te wijten die liever in softere en luxere Hothatches rijden. De Civic Type-R FD2 is te hardcore voor Europa.
