Mijn favoriete raceklasse is vandaag afgelopen. Neen, het is niet de F1 of de MotoGP. Het is de WTCR, ook wel bekend onder de naam FIA WTCR presented by Oscaro, die van seizoensopener tot absolute slotfase van het kampioenschap boeiend is. 30 races verspreid over 10 weekenden en 10 circuits in 9 landen. Dat is de WTCR. Wat ook de WTCR is, is het feit dat tot aan het laatste raceweekend in Macau maar liefst 7 coureurs aanspraak maken om gekroond te worden tot kampioen van het eerste seizoen van de WTCR.
De WTCR is in het voorjaar van 2018 van start gegaan. Met een nieuwe naam, nieuwe TCR reglementen en zonder fabrieksteams zoals ‘vroeger’ het geval was in de WTCC. Raceteams kunnen met €150.000 zich inschrijven met minimaal twee auto’s voor een seizoen WTCR rijden. Een kant en klare TCR auto is te koop tussen de €110.000 en €130.000. Twaalf teams hebben zich voor 2018 aangemeld, hierbij zijn 25 startplaatsen gereserveerd. Per raceronde zijn er twee Wildcards te vergeven. Zo hebben prins Bernhard van Oranje-Nassau en Micheal Verhagen ook aan de WTCR mogen ruiken. 27 auto’s mogen er per WTCR race aanschuiven, uitgezonderd Macau. In Macau is het net Charlie en de chocoladefabriek. Maar liefst zes gelukkigen mogen hun racehandschoenen en helm uit de kast trekken om tegen grote jongens als Gabriele Tarquini en Rob Huff te rijden. Waarschijnlijk hebben deze zes gelukkigen hun Wildcard niet gevonden in een chocoladereep.
Er zijn al veel getallen genoemd. Nu het seizoen volledig afgerond is, kan er nog 1 getal toegevoegd worden aan het kladblokje van de getallenfetisjisten. Er zijn maar liefst 15 verschillende coureurs die een race hebben gewonnen. Dat is best veel als je bedenkt dat er 30 races gereden zijn. Allergisch voor namen? Scroll dan het volgende stukje even over.
Gabriele Tarquini heeft 5 races gewonnen, Jean-Karl Vernay en Thed Björk hebben 4 keer in het midden gestaan van het podium, Yvan Muller is 3 keer de snelste geweest. Rob Huff, Yann Ehrlacher en Esteban Guerrieri hebben ieder tweemaal een race gewonnen. Aurélien Comte, Mato Homola, Pepe Oriola, Norbert Michelisz, Mehdi Bennani, Gordon Shedden, Kevin Ceccon en Frédéric Vervisch hebben allemaal 1 race gewonnen. Zoveel namen die een prijs mee naar huis hebben genomen. Dat is in de Formule 1 niet voor te stellen. En dat maakt de WTCR ook speciaal, leuk, spannend en boeiend.
Na een heel seizoen racen mag Gabriele Tarquini zich met trots kampioen worden. Met slechts 3 punten verschil is Yvan Muller tweede geworden. Esteban Guerrieri moet een extra koffer en gewicht bijboeken als hij terug naar Argentinië wilt vliegen. Want met een gewonnen race in Macau mag hij ook met een bronzen beker naar huis vliegen.
Dat Hyundai de WTCR zo domineert, is geen wonder. WTCR winnaar Gabriele Tarquini heeft de i30 TCR hoogstpersoonlijk zelf ‘ontwikkeld’ en getest. Dit valt ook terug te zien in het eindklassement van teams. De twee teams die Hyundai rijden, zijn ook bovenin geëindigd. Het team van Gabriele Tarquini en Norbert Michelisz (BRC Racing Team) mag zich mag trots kampioen noemen. Gevolgd door het team van Yvan Muller, met Yvan Muller als baas. Heel toepasselijk heet dat team ook M Racing-YMR. ALL-INKL.COM Münnich Motorsport mag met brons en de drie Honda’s naar huis. Op naar een welverdiende winterstop. Maar niet te lang luieren heren. Want ik kan niet wachten tot het WTCR seizoen van 2019 gaat beginnen!
