Bij het horen van de namen Levin en Trueno, dreunen bij de meeste JDM liefhebbers de Eurobeat liedjes door hun hoofd. Eurobeat in combinatie met piepende banden over smalle Japanse bergwegen met een bak verse Tofu achterin. Dat is een Trueno.
Dat is de Trueno van de AE86 generatie. De leukste telg van de Corolla familie. De inmiddels legendarische Toyota Corolla Sprinter Trueno AE86 heeft naast zijn 4A-GE motor en limited slip differentieel ook achterwielaandrijving. Mede door zijn lage gewicht en ideale gewichtsverdeling van 47/53 is de AE86 Trueno een geliefd speeltje bij veel Japanse racers.
Als Toyota in het jaar 1987 afscheid neemt van de achterwielaangedreven AE86, verwelkomt het even later de geheel nieuwe AE92. In Europa kennen wij de AE92 als hatchback, liftback, stationwagen en sedan. In Japan en ook wat andere landen blijft de Coupe verkrijgbaar onder de namen Levin en Trueno. Net als bij de AE86 Levin en Trueno kan je de AE92 Levin en Trueno makkelijk van elkaar onderscheiden door hun neuzen. De Trueno krijgt weer de befaamde klapkoplampen en de Levin is kostentechnisch iets vriendelijker voor ondersturende drifters die per ongeluk een stuk vangrail of boom meepakken. Reguliere koplampen zijn namelijk goedkoper om te vervangen dan klapkoplampen.
Ook de 1.6 liter grote 4A-GE keert weer terug. In 1983 is 130 pk nog heel wat. In 1988 legt Toyota het lat iets hoger. De 4A-GE krijgt nu 140 pk. Er komt echter nog een topversie boven de geprezen 4A-GE. De Toyota Corolla Levin/Sprinter Trueno AE92 GT-Z krijgt een 4A-GZE met supercharger waardoor het vermogen op 145 pk komt en later zelfs op 165 pk eindigt. We praten over 1988. Waar de instap Porsche 911 Carrera het met 218 pk moet doen. 165 pk is voor dat tijdperk en net een poepie en zak chips over de 1000 kilogram helemaal geen verkeerde waarde. De Levin en Trueno GT-Z met supercharger is te herkennen aan de luchthapper op de motorkap.
Ondanks de komst van de AE92 met supercharger, zal de AE92 qua populariteit en aanzien in de buurt komen van de AE86. De voornaamste reden is de verhuizing van de aangedreven wielen. De achterwielen krijgen de taak om alleen maar mee te rollen en de voorwielen krijgen naast de taak om de auto te sturen, ook nog eens de verantwoordelijkheid om de peekaa’s op de weg te zetten. De drifters laten de Levin en Trueno links liggen.
Ondanks het feit dat de Levin en Trueno door de overgang van achterwielaandrijving naar voorwielaandrijving minder succesvol zijn, komt er na de AE92 nog 2 generaties Levins en Trueno’s. Eigenlijk is de AE92 Levin/Trueno best wel heel cool.
