Groter is niet altijd beter. Dat bewijzen Toyota en SARD in 1995 en 1996 in Frankrijk als de SARD MC8-R tijdens de 24 uurs race van Le Mans de engineers en fans teleurstellen. Met een uitvalbeurt in de 14de ronde in het eerste jaar tot het eindigen als voorlaatste in het tweede en laatste jaar. 600 pk is niet voldoende om een McLaren F1 of Porsche 911 GT1 te laten schrikken.
Om mee te mogen doen aan de Le Mans races in de GT1 klasse, moet de deelnemende raceauto ook een productie versie hebben. Toyota stuurt een MR2 naar Sigma Advanced Racing Development, oftewel SARD. SARD zaagt de MR2 door tweeën en plaats een 4.0 V8 met twee turbo’s achter de bestuurdersstoel. De 4.0 V8 genaamd 1UZ-FE wordt uit een Toyota Celsior geplukt en levert maar liefst 600 pk. In 1994 is 600 pk veel. Zelfs auto’s als de Ferrari F50 en Lamborghini Diablo kunnen niet pronken met 600 pk.
Helaas is de SARD MC8 geen succes geworden. Niet op het circuit en niet op de openbare weg. Slecht 1 exemplaar heeft het asfalt buiten de fabriekspoorten mogen voelen. De eerste en enige productie SARD MC8 wordt in 1994 voor het eerst geregistreerd als straatauto in Engeland. Daarna volgen 2 decennia van in de luwte leven. In 2015 duikt de SARD MC8 weer op, de unieke auto is dan weer terug in Japan bij een eigenaar die hem met regelmaat op meetings laat zien.
Klapkoplampen schitteren door afwezigheid. Vaste units moeten de luchtweerstand naar een hoger niveau tillen. Het chassis is 40 millimeter verlengd, de auto is 20 mm lager dan het origineel en 20 mm bredere spoorbreedte bieden plaats voor bredere achterschermen en brede Volk Racing CV Pro velgen.
Eigenlijk is het doodzonde dat SARD slechts 1 SARD MC8 heeft geproduceerd. Hoeveel racewagens SARD heeft gebouwd voor racegebruik (SARD MC8-R), is niet bekend. Misschien wordt het tijd voor SARD om MC8 bodykits aan te bieden, uiteraard alleen verkopen aan klanten die goed overweg kunnen met een slijptol. Wat een bazenbak is de SARD MC8
