Het is geen publiek geheim dat ik een zwak heb voor kei-cars en de Honda S660 in het bijzonder. Maximaal 64 pk uit een maximale cilinderinhoud van 660 cc verpakt in een maximaal jasje van 3,40 meter en maximale breedte van 148 centimeter zijn de spelregels om mee te doen als kei-car. Oftewel de enige soort auto die Japanse stedelingen mogen kopen indien ze geen beschikking over een eigen parkeerplaats hebben. Meestal zijn kei-cars hoekige boxen op vier wielen met verrassend genoeg voldoende ruimte voor vier personen. Het woord ruimte kent de Honda S660 echter niet, maar daar draait het bij de S660 ook totaal niet om. Waar het wel om draait? Track&Race zoekt dat uit in Japan!
Na een lange vlucht naar het Japanse Tokio volgt er een uitdaging met het openbaar vervoer. Na 1,5 uur reizen, 3 maal overstappen en 21 minuten wandelen, zie ik dat de Honda S660 net wordt klaargezet als ik aan kom lopen. Zonder überhaupt mij voorgesteld te hebben, geeft de verhuurmedewerker aan dat ik mijn reistas in de S660 mag zetten. Tussen het dashboard en passagiersstoel is net aan voldoende ruimte voor mijn reistas annex weekendtas op wieltjes. Na het afhandelen van het papierwerk en een rondje over het terrein, maak ik de S660 wakker voor een ritje.
De meegeleverde navigatie kent helaas maar 1 taal. Na even klooien voer ik het telefoonnummer in van mijn hotel in Gotemba. Een rit van pakweg 111 kilometer door de stad en over de snelweg. Lang genoeg om kennis te maken met de Honda S660. Telefoon koppelen aan de S660 en met mijn eigen playlist is het tijd om daadwerkelijk de openbare weg op te draaien.
Na een kilometer rijden, ben ik maar overgestapt op de navigatie van mijn eigen telefoon. Doei Japanse navigatie! Uiteraard krijg ik op de ringweg van Tokio spijt van die beslissing. In de lange tunnel van circa 15 kilometer lang verliest mijn telefoon connectie met het internet en rijd ik binnen in de tunnel afslag na afslag voorbij. Enfin, de beoogde 111 kilometers is bij het parkeren bij mijn hotel uitgelopen op een respectabele stand van 175 kilometers. Tijd om de S660 en eigenlijk vooral mijzelf rust te gunnen.
De volgende ochtend schijnt de zon fanatiek en kan het dakje eraf. Aan beide kanten heb je een hendel die je naar beneden kan draaien als je het knopje ernaast verschuift. Nog een ‘haakje’ boven de binnenspiegel losmaken en het dak kan opgerold worden. In tegenstelling tot zijn voorganger Honda Beat is de S660 geen volwaarde roadster maar heeft het een targadak die je kan opbergen in de ruimte voorin. Naja, in hoeverre je het ruimte mag noemen. Een rugzak past er bijvoorbeeld niet in! 2 jassen en een flesje water is wat er wel in het bakje past.
Voorin is er dus alleen ruimte voor het opvouwbare dakje. Achterin kan je helemaal fluiten naar opbergruimte. Pal achter de stoelen zit de 658 cc grote turbomotor. En die kan overigens wel leuk fluiten! Trap het gaspedaal volledig in en laat bij 3500 omwentelingen per minuut het gaspedaal los, dan hoor je de opgebouwde turbodruk ontsnappen. Dat is kinderlijk leuk!
Voordat je bij dat toerental kan komen, moet je uiteraard eerst instappen. Stap aan de rechterzijde van de auto in en je ziet een instrumentarium dat redelijk bekend eruit ziet. Een digitale snelheidsmeter monteert Honda ook op andere sportieve modellen als de CRZ en diverse Type-R’s. Ook de toerenteller die tot 9000 toeren per minuut reikt, zullen de Type-R rijders herkennen. Links van de snelheidsmeter annex toerenteller bevindt zich een dissonant. Een heuse verbruiksmeter van 0 tot wel 40 kilometer per liter neemt het linkergedeelte van het instrumentarium in beslag. Aan de rechterkant van het digitale dashboard kan je de kilometerstand, dagteller en hoeveelheid benzine teruglezen. Een zeer duidelijk dashboard met alleen de noodzakelijke informatie.
Op het stuur bevindt zich alleen aan de linkerzijde knoppen. Die knoppen hebben als functie om de radio mee te bedienen. Knoppen schitteren door afwezigheid op het dashboard en/of de middenconsole waar je normaliter de radio bedient. Op het dashboard kan je alleen het klimaat in de auto regelen. Niet dat je daar veel mee doet. Want het dak kan open, net als de drie ruiten. Naast de twee zijruiten, aan de linker passagierskant en rechter bestuurderskant, kan ook het raampje achter open. Zo kan je de motor en het geblaas beter horen, wat weer bijdraagt aan een grotere grijns op je gezicht.
De handgeschakelde zesbak schakelt erg strak, duidelijk en met een korte slag. Het doet qua schakelen erg denken aan een mix tussen de CRZ en S2000. Mede dankzij zijn relatief hoogtoerige karakter en korte bak, zit je met optrekken al snel aan de 3000 a 3500 toeren per minuut, bij fellere accelereren wordt je dus keer op keer beloond met het geblaas van de turbo tussen het schakelen door. De S660 maakt de bestuurder kinderachtig, want ook zonder te schakelen laat ik telkens rond de 3500 omwentelingen per minuut het gaspedaal los. Het verkeer achter mij zal wel denken dat ik een spastische rechtervoet en een grijns-syndroom heb.
Het is niet alleen de motor en versnellingsbak die voor een grijns zorgen. Sturen is ook een feest met de Honda S660. De motor zit in het midden achter de bestuurder, net als de aandrijving van de wielen. Door deze lay-out heb je weinig gewicht op de voorwielen, wat zorgt voor snelle reacties tijdens het sturen. Met droog weer plakken Yokohama Advan Neova’s lekker op weg. S’ochtends zijn de slingerige bergwegen bij Hakone nog vochtig, dan moet je met iets meer beleid rijden. Niet dat de Honda S660 hard optrekt of hard kan rijden met een maximale topsnelheid van 136 kilometer per uur, daar gaat het helemaal niet om bij de Honda S660! Bocht na bocht en grijns na grijns. Plots verschijnt er een motorrijder na een bocht die een lager tempo aanhoudt, dan realiseer ik mij wederom dat hard rijden of minder hard rijden eigenlijk niet uitmaakt. Rijplezier, daar draait het om. De S660 is een pretmachine eerste klas.
Dat hij aandoenlijk is door zijn formaat, of aandoenlijk kleine onderdelen als een zonneklep of op twee willekeurige plekken twee bekerhouder heeft, maakt hem niet direct een speelgoed-speelgoed auto. De Honda S660 voelt op de snelweg en ook op de bergen aan als een volwassen kleine auto met een zeer speels en kinderlijk karakter.
Naast een vrolijke bestuurder, ben je ook een vrolijke tanker. Na de eerste 275,6 kilometers heeft de pompbediende 17,24 liter in de tank gegooid. Dit is inclusief file rijden, de motor onnodig stationair laten draaien en lopen spelen op de Japanse bergpassen. Dat is een zeer nette score van 1 op 16! Hoeveel auto’s met zoveel rijplezier kunnen ook daadwerkelijk zo zuinig rijden?
Niet dat zuinigheid een rol mag spelen bij het rijden of kopen van zo’n auto. Een auto als de Honda S660 koop je volledig met je hart en totaal niet met je hoofd. O jeetje, daar komt mijn grijns weer tevoorschijn. De Honda S660 is en blijft nog steeds 1 van mijn droomauto’s. Morgen nog even 111 kilometer terugrijden naar Tokio, of worden dat stiekem toch meer blije kilometers? ?
